قدرش را بدان

خیلی چاق بود .پای تخته که می رفت کلاس پر میشد از نجوا ....

تخته را که پاک می کرد بچه ها ریسه می رفتند 

و او با صورت گوشتالو و مهربانش فقط لبخند می زد...

آنروز معلم با تانی وارد کلاس شد .کلاس غلغله بود.

یکی می گفت:خانم اجازه!؟گلابی بازم دیر کرد 

وشلیک خنده کلاس را پرکرد...

معلم برگشت چشمانش پر از اشک بود .

آرام و بی صدا آگهی ترحیم را بر سینه ی سرد دیوار چسباند ..

لحظاتی بعد صدای گریه دسته جمعی بچه ها در فضا پیچید

و جای خالی اورا هیچکس پر نکرد...

حلزون

در یک روز بهاری سرد و مرطوب حلزونی از درخت گیلاس بالا می‌رفت.

پرندگانی که روی درخت مجاور نشسته بودنداو را به استهزاءگرفتند.

یکی از آنها با صدای بلند گفت:«آهای هالوی زبان بسته کجا داری میروی؟»

دیگری جیغ زد:«ببینم,چرا از اون درخت بالا میری؟»

و بعد همه پرندگان در حالیکه توی حرف هم می‌دویدند,یکصدا گفتند:

«روی اون درخت خبری از گیلاس نیست»

حلزون پاسخ داد:

«وقتی به اون بالا برسم,چند تا گیلاس پیدا میشه»